13 Aralık 2010 Pazartesi

Alzheimer Hastası Bir Anneanne ve İlginç Diyaloglar

Başlık ilginizi çekti değil mi ?:)

Alzheimer hastalığı başlı başına enteresan bir olay, üstüne birde bu hastalığı yaşayan biriyle, 2 gün aynı evde kalınca, ister istemez ortaya ilginç diyaloglar çıkıyor ve insan haline şükrediyor.

Geçirdiğim 2 günden bahsetmeden önce Alzheimer hastalığı tam olarak nedir ondan bahsedeyim isterseniz.

Alzheimer günlük yaşamsal aktivitelerde azalma ve bilişsel yeteneklerde bozulma ile karakterize edilmiş, nöropsikiyatrik semptomların ve davranış değişikliklerinin eşlik ettiği nörodejenaratif bir hastalıktır. ( Vikipedia )

 Ne kadar açıklayıcı oldu değil mi? Bende öyle düşünmüştüm =)

Siz ciddi derecede unutganlık olarak düşünün bu hastalığı ve tecrübe ettiğim 2 güne bir göz atın.


Fotoğraf : Joao Ornelas

Yengemin annesi 83 yaşında ve dünya tatlısı bir Alzheimer hastası. O kadar ki 40 saniyede bir yinelediği sorulara insan ilk başta sabırla ve sevgiyle cevap veriyor.

Ama dediğim gibi, ilk başta …

Bir süre sonra yinelenen sorular yavaş yavaş sizi bunaltmaya başlıyor ve “Ee daha demin söyledim ama yaa !” diye isyan bayrakları çekiliyor.

- Kızım sen kimin kızısın ?
- Ben Levent’in kızıyım.
- Levent kim?
- Fikretin kardeşi.

20 sanıye sonra …

-Kızım sen kimin kızısın bakiyim?
-Levent’in kızıyım.

 30 saniye sonra …

- Kızım, senin baban kim?
- LEVENT !

Bu diyaloglar eğer bir yolunu bulup oradan uzaklaşmazsanız sabaha kadar devam edebiliyor. Gerçekten çok çok üzücü ve sabır isteyen bir durum.

Bu noktada yengemin insanlığına duyduğum hayranlık bir kat daha artıyor. Artıyor, çünkü annesinin her sorusuna büyük bir sabırla yanıt veriyor, üşenmiyor, bir daha, bir daha açıklıyor. En önemlisi sesini yükseltmiyor ya da kocaman kadını çocuk azarlar gibi azarlamıyor.

Ve yinelenen diyaloglara sinirlenmek yerine gülüp geçiyor.

İşte yengemi de güldüren Yiğit Özgür karikatürleri tadında bir diyalog daha;

Ev amcamın rahatsızlıgından dolayı kalabalık, birbirine bağlı bir aile olduğumuz için herkes orada. E haliyle bu tatlı anneannede kalabalıktan rahatsız bir halde yanıma oturmuş soruyor;

- Kızım bu misafirler gidecek mi?
- Evet gidecekler.
- Nereye gidecekler?
- Evlerine.

"Ne zaman peki?" Falan tarzında bir cevap beklerken ben, anneanneden gelen şu yanıt pes etmeme neden oluyor.

“Kim?”

Ama o kadar masum ve tatlı şekilde soruyor ki , insan kızamıyor, gülümsüyor.

Sizin gülümsediğinizi görünce bu sefer size masum masum bakıyor, sizinde içiniz gidiyor ve eğer bir önceki diyalogda sesinizi yükseltmişseniz utançtan ölmek istiyorsunuz.

Bu gündelik tekrar eden diyalogların dışında traji komik diyaloglarda yaşanmıyor değil tabi.

Mesela bir ara bu hasta tatlı anneannemiz babama bakıp, derin bir nefes aldıktan sonra şöyle bir cümle patlatabiliyor;

“O zaman ben akşam çocuklara bir danışayım, yarın da gelir istersin beni.”

Ama ben yerim bu kadını :)

17 yorum:

  1. :)) Ay çok şeker, benim de anneannem öyleydi, gerçekten çok sabır isteyen bir durum, eğlenceli diyaloglar da yaşanabiliyordu rahmetli ile. :)

    YanıtlaSil
  2. inanmıyorum ya gerçekten sabır isteyen bir iş ama diyalogları da okudum nekadr sevimli...

    YanıtlaSil
  3. zeynebim çok güzel yazmışsın gözlemlerin çok güzel bu tür hastaları görmeden yaşamadan yanında kimse böyle anlatamaz canım şuan çok sancısı var bunu bile zor ifade ediyor benim annem teşekürler güzel kızım yolun açık olsun seni seviyorum...teyzen.

    YanıtlaSil
  4. çok zor bir hastalık ve çağımızda git gide artmakta.
    bir çoğumuzun yaşadığı ama dikkate almadığımız dalgınlıklar ve unutkanlıklarla başlıyor.
    hiç böyle bir tanıdığım olmadı ama mücadelesi ve bakımı zor olsa gerek.

    YanıtlaSil
  5. zeynep kızım gözlemlerin gerçek olmuş,keske herkes senin gibi yaşlılarımızı anlayabilse o anları yasamayan bilmez,gelecegimizi onlarda görmemiz lazım onlara bakan var, ya bize bakıcaklarmı yoksa en yakın huzur evine gönderirler mi diye beklermiyiz,mutlaka huzur evlerini ziyarete gidin gördüklerinize inanamayabilirsiniz.devamını bekliyoruz seni seviyoruz.Z ŞAHİN

    YanıtlaSil
  6. hahahahayyyy çok güzel ya :) şu an açıkcası o teyzenin yanında oturmayı isterdim tahammül edebileceğim bir kaç saat belki olsa bile.

    YanıtlaSil
  7. Sevgili Swotpisces, Sophienin dünyası ve Hayat-ı Hayat , artık ısımlerınızı ogrensemde o sekılde hıtap etsem sıze keske :) Cok tesekkur ederım guzel yorumlarınız ıcın :)

    Zeynepcim gercekten cok sevımlı, bırde bıraz vakıt gecırsen kendısıyle bayılırsın :)

    Müyesser Teyzecım ve Zekı Amcacım, cok tesekkurler, siz daha ıyı bılıyorsunuz tabıkı. bende sızı cok sevıyorum :)

    YanıtlaSil
  8. zeynepcim bu güzel anlatımından dolayı seni ve sabrından dolayı vefakar yengeni tebrik ediorum. babişine de talip çıktı desene=)

    YanıtlaSil
  9. tesekkur ederım duygucummm :)
    opuyorumm senıııı :)

    YanıtlaSil
  10. Zeynepcim,benimde kuzenimin babannesi alzheimer dı tek hatırladığı yalan rüzgarındaki karakterlerdi,çok güldürürdü bizi,nur içinde yatsın.amcana da acil şifalar olsun cnm inşallah.

    YanıtlaSil
  11. yorumunuz ve iyi dilekleriniz için cok tesekkur ederım :)
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  12. Canım benim, benim annemde 83 yaşında ve oda alzheirmer hastası Allahtan tedavisi erken başladı şu anda hastalık ilerlemiyor. Bizleri tanıyabiliyor ama fazla konuşmuyor, bir şey sorarsan cevap veriyor. Allah onların ve bakıcıların yardımcısı olsun çok zor bir hastalık.

    YanıtlaSil
  13. Sevgili Havva , bu tip hastalıklarda erken tedavi çok önemliymiş oyuzden sız sanslısınız gercekten. Allah hepsıne şifa versin.
    sEVGILER

    YanıtlaSil
  14. Ayy, kıyamam ama yaaa'! :)

    YanıtlaSil
  15. yorum yazdım ama hata verdi gittimi bilmiyorum ondan bir daha yazıyorum.:)
    Yengenin sabrına hayran kalmamak elde değil. Ama çok tatlıymış anneanne:)
    sevgiler.

    YanıtlaSil
  16. Sevgili MeLLy ve Gulden , yorumlarınız ıcın cook tesekkurler :)

    YanıtlaSil